شاهکار ادبی سارتر با عنوان «کلمات» زندگینامه خود نوشت سارتر تا سن ده‌سالگی است که بیش از همه با اعترافات روسو مقایسه شده است. کلمات کتابی است درباره نویسنده شدن. کشف مرگ، خلاقیت، ریاکاری و ابتذال. کلمات کمتر شبیه نوشته‌های دیگر سارتر نیست و گاهی به‌ویژه در فصل دوم به آثار نویسندگان ذهنی نویس رمان نو مانند دوراس و ساروت نزدیک می‌شود. در پایان کتاب می‌نویسد؛«تا مدت‌های مدیدی قلمم را شمشیر فرض می‌کردم، اما اکنون از ناتوانی خودمان با اطلاعم. اما چه اهمیتی دارد. کتاب می‌نویسم. کتاب خواهم نوشت. کتاب‌ها لازم‌اند، کتاب نوشتن درهرحال مفید است. فرهنگ نه چیزی را نجات می‌دهد و نه کسی را چیزی را توجیه نمی‌کند اما محصول بشر است.
کلمات گونه‌ای حسب‌حال نامتعارف است که عوالم درونی سارتر کودک را در دو قلمرو درهم‌تنیده خواندن و نوشتن به تصویر می‌کشد و چگونگی تأثیر این فرایند را در زندگی اندیشمندانه سارتر بزرگ‌سال شرح می‌دهد . سارتر در این اثر، سلوک ذهنی‌اش را به شیوه‌ای گاه سهل ممتنع، گاه بسیار دشوار، شگفت‌انگیز و درعین‌حال دلربا بیان می‌کند.
اما «کلمات» از دو فصل تشکیل‌شده؛ اولی «خواندن» است و دومی «نوشتن». «خواندن» با لحنی طناز و سرزنده آغاز می‌شود. سال 1850 است و پدربزرگ سارتر هم مثل برادر کوچکش از تحقق آرزوی پدر سر باز می‌زند و کشیش نمی‌شود و می‌رود سراغ شغل معلمی زبان آلمانی. اندکی بعد اسم‌ورسمی به هم می‌زند و کتاب‌هایی در باب فن آموزش زبان می‌نویسد که با استقبال مواجه می‌شود. دختر این معلم سخت‌کوش زبان آلمانی با مرد جوان بیماری ازدواج می‌کند. حاصل این ازدواج تنها یک فرزند پسر است که ژان پل سارتر باشد. پدر سارتر براثر ابتلا به تب روده جان می‌بازد و همسر و فرزندش راهی خانه پدربزرگ شارل می‌شوند. پدربزرگ هم خیال پرورش نابغه‌ای را در سر دارد.
سارتر زود از موعد مشتاقانه خواندن می‌آموزد. همه‌چیز برای آموزش صحیح و به‌قاعده فراهم است. «زندگی روزمره روشن بود، با اشخاص معقولی معاشرت می‌کردیم که بلند و واضح سخن می‌گفتند، عقایدشان بر اصول سنجیده و بر حکمت ملل استوار بود و می‌پذیرفتند که خود را از عامه فقط با نوعی تکلف روحی که من با آن کاملاً آشنا بودم، جدا کنند.» در چنین محیطی سارتر خردسال شروع می‌کند به خواندن دیوانه‌وار شاهکارهای کلاسیک ادبی. آخرین صفحات مادام بوواری را بیست بار می‌خواند…