«رنسانس» جنبشی فرهنگی بود که در اوایل قرن چهاردهم در ایتالیا شروع شد. واژه رنسانس از واژه‌ای لاتین به معنی «تولد دوباره» اقتباس شده است. طی این دوران، توجه به هنر و ادبیات و علوم و اکتشافات جهانی و پیشرفت در آن‌ها در اروپا دوباره جان گرفت. مردم با واکنش علیه فرهنگ کلیسایی قرون‌وسطا، ارزش‌های تازه‌تری را در جهان انسانی یافتند. حدود قرن هفدهم که دوران رنسانس به پایان رسید، تصور مردم از جهان کاملاً عوض‌شده بود. الیزابت اول در اوج دوره رنسانس در قرن شانزدهم ملکه انگلستان بود. دوره سلطنت 45 ساله او که اغلب «دوران طلایی» خوانده می‌شود، دورانی همراه با دستاوردهای بزرگ و شکوهی خیره‌کننده بود. او در دوران سلطنتش نزاع‌های مذهبی را از میان برد و نیروی دریایی انگلستان را تقویت کرد تا ناوگان قدرتمند اسپانیا را شکست دهد. دربار او کانونی برای دانشمندان، نویسندگان و موسیقیدانان بود. الیزابت اول تجسم دوره رنسانس بود و تحولی برگشت‌ناپذیر در انگلستان پدید آورد.